Życzenia & Wierszyki - str 204

Ten poznał miłość kto kochał i wierzył ten poznał wolność kto wojsko przezył

Jaka smutku jest przyczyna? Na co czekasz śmiało mów, znudziła Ci się dziewczyna, no to zmykaj i bądź zdrów

Jak trudno wśród błota znaleźć bryłkę złota, tak trudno w szarym tłumie znaleźć serce, które cię rozumie.

Jak się w życiu mijają pociągi, tak i my poszukamy swych dróg, na maleńkiej stacyjce przyjaźni może kiedyś spotkamy się znów.

Tak minęły mi w wojsku trzy lata Do dziewczyny powracam ja swej Lecz zastałem innego chłopaka Tłumaczyłaś, że nie znasz już mnie

Jak mijające się pociągi w życiu Tak i My szukamy swych dróg, Może kiedyś na małej stacyjce Nasze drogi spotkają się znów.

Ileż już lat minęło od pierwszej pieszczoty? Ile dni od ostatniej niedoli? Co nas wczoraj-smuciło? Co jutro-zaboli? I czy zabraknie nam kiedyś do szczęścia ochoty?

Gdzie się podziała dawna miłość nasza? Wszystko przemija, czas wszystko uśmierca. Jako kwaśnieje słodka wina czasza, tak też i nasze zmieniły się serca. Ach, kamień, który stopa nasza depcze, trawa, o którą szata się ociera, wiatr, co nam muska włosy, wszystko nam cząstkę nas samych odbiera!

Szumią fale na Bałtyku, Wiatr w nie uderza. Stamtąd gorące życzenia, Przesyła serce żołnierza

Gdybyś mnie kiedyś miał przestać kochać, nie mów mi tego. Bóg tego także nie czyni. Gdy ma zesłać zarazę i głód, on ciągle się śmieje z wysoka, choć dobrze wie, że oazy przemieni w pustynię.

Gdy słońce zajdzie naszej przyjaźni, Zdradliwa fala rozłączy nas, Spójrz na to zdjęcie a ono Ci powie, Że kiedyś miłość łączyła nas.

Sześć tygodni okres krótki, a ja tyle już bez wódki, tyle czasu mnie szkolili, do przysięgi sposobili, więc przyjeżdżaj autobusem, z rozpuszczonym spirytusem, lub z królewską beczką piwa bo mi cyfra łeb rozrywa!

Gdy siądziesz kiedyś o zmroku same popłyną Ci łzy. A w sercu zadrży niepokój,Że już nie wrócą te dni.

Gdy patrzę w okno nocą, To płakać mi się chce. Tak długo muszę czekać, By znów zobaczyć Cię.

Dzisiaj mnie kochasz jutro nienawidzisz, dzisiaj mnie pragniesz jutro się wstydzisz.

Dziś, gdy godzina rozstania wydzwoni, nie dam kamienia, bukietu nie splotę, dam ci coś więcej, bo z serca, nie z dłoni: żal i tęsknotę.

Dni znużone jak muły wleką się po wybojach. W żaluzje pukają kanikuły... Upał przeszedł z ogrodu i zamieszkał w pokojach. Ach, jak pragnę twego serca z lodu.

Stojąc nocą na warcie Ja o Tobie ciągle śnię Myśli moje są przy Tobie Bo ja bardzo kocham Cię